امسال دومین جشنواره ست که من ن
یستم. پارسال این موقع داشتم از غصه غمباد میاوردم. امسال اما اگه نوشته های دیگران رو نبینم یادش هم نمیفتم. برای دلخوشی خودم هم که شده میذارم به حساب تحریم و این حرف ها. ترس برم میداره گاهی از سرعت دور شدنم، از این آدم جدیدی که دارم میسازم از خودم. از این فراموشی تعمدی.

هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر