دفعه دومه بخاطر برف و سرما تو خونه زندانی میشم. فرصت خوبیه آدم خودش رو امتحان کنه که چقدر میتونه جدا از آدمها و با خودش باشه بدون اینکه احساس کسالت کنه. ببینی چقدر میتونی خودت رو سرگرم کنی، چقدر کار کنی و حس اینکه نمی تونی از خونه بری بیرون اذیتت نکنه. دومین تجربه نشون میده که من حداکثر یه روز و نیم می تونم اینطور زندگی کنم و بیشتر از اون خطر دیوانگی و کارهای خطرناک داره. یعنی آدم میمونه چقدر زل بزنه به این کامپیوتر. حالا چه برای درس و کار باشه چه برای خوندن خبر و گودر و این حرف ها. تلویزیون هم که چیزی نداره و من کلا اهلش نیستم. پخت و پز و نظافت هم که تو این نیم وجب خونه زمانی نمی بره. خلاصه این میشه که تا دوشنبه احتمال دیوانگی ما بسیار است و بقولی انسان موجودیست اجتماعی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر