امروز این وبلاگ یک ساله شد. من نگاه می کنم به پست ها و مرور می کنم روزهایی رو که گذروندم اینجا تو این یکسال. اتفاقات و بالا و پایین شدن ها، غم ها و اشک ها و تجربه ها. و فکر می کنم به روزی که شروع کردم اینجا نوشتن و با خودم می گم که منتظر خیلی تجربه های جدید بودم اما نه اینقدر. فکر می کنم به دختری که اون روز شروع کرد اینجا نوشتن و به آرزوهاش و به رویاهاش و نگاه می کنم دختر جدیدی رو که امروز داره اینجا می نویسه. بیشتر تولد منه تا این وبلاگ. تولد یه دختر جدید، دختری که شاید خیلی هم دوستش نداشته باشم اما همه بضاعتش اینه.
۱ نظر:
اگرچه با سرود و شعر/
دلم پر از چکاوک است/
خودت بگو بدون تو/
تولدم مبارک است؟
ارسال یک نظر