یه زمونی یه چیزاییه برای آدم خیلی مهمه، در حد تقدس. زمان که می گذره رنگِ خیلی چیزها عوض میشه. به خودت میای می بینی همون چیزا که مقدس بودن الان اصلا اهمیتی دیگه ندارن.
بعضی آدمها هم همینطورن، حبابِ دورشون که شکست یهو می بینی که ای بابا این که چیزی نبود. بعد جالبه که بعد از یه مدتی دیگه تعجب هم نمی کنی از دیدن چهره جدید اون آدم. یه لحظه می ایستی، یه نگاه می کنی، شونه ات رو تکون میدی که خوب اینم یه جورشه. بعد میری ردِ کارت و اینگار نه اینگار که یه چیزی یه جایی عوض شده. واکنش آدم به اتفاقات مشابه هم مشمول مرور زمان میشه و تغییر می کنه.
بعضی آدمها هم همینطورن، حبابِ دورشون که شکست یهو می بینی که ای بابا این که چیزی نبود. بعد جالبه که بعد از یه مدتی دیگه تعجب هم نمی کنی از دیدن چهره جدید اون آدم. یه لحظه می ایستی، یه نگاه می کنی، شونه ات رو تکون میدی که خوب اینم یه جورشه. بعد میری ردِ کارت و اینگار نه اینگار که یه چیزی یه جایی عوض شده. واکنش آدم به اتفاقات مشابه هم مشمول مرور زمان میشه و تغییر می کنه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر